پسته
پسته
پسته بومی ایران است و قرنهاست که ایرانیها آن را پرورش میدهند، اما امروزه در دیگر کشورهای معتدل جهان نیز کشت میشود. عمدهترین انواع پسته، پستههاى کرمان اوحدى، کلهقوچى، فندقى، اکبرى، سفيدپوسته، اميرى و شستى هستند و مرغوبترین آن، متعلق به شهر دامغان در استان کرمان است. فصل برداشت پسته اواخر تابستان و اوایل پاییز است. پسته تازه دارای پوشش نازکی است که پس از برداشت،آن را بهسرعت جدا و خشک کرده، سپس پسته را بهفروش میرسانند یا آن را بهصورت کامل و تازه به بازار عرضه میکنند. پسته را میتوانید در ظروف دردار یا در کیسه پلاستیکی دربسته قرار داده و بهمدت چهار تا شش هفته در یخچال و تا یک سال در فریزر نگهداری کنید.
تلخی گرفتن پوست پسته
ابتدا پوست پسته (بدون لک و کاملاً صاف) را بهمدت یک ساعت در آب سرد خیس کنید، سپس آن را در آب جوش ریخته و پس از یک تا دو دقیقه، آبکش کنید. این کار را دو سه بار تکرار کنید.
تلخی گرفتن چغاله پسته
ابتدا چغالهها را از ساقه جدا کرده (در صورت تمایل مقداری را با ساقه نگه دارید)، آنها را بشویید و با سوزنی بزرگ، قسمت سر و انتهای آنها را سوراخ کنید. چغالهها را در قابلمهای حاوی آب جوش بریزید تا بهمدت پنج دقیقه روی حرارت ملایم بجوشند، سپس آبکش کرده و روی حوله کاغذی پهن کنید تا آب آنها کاملاً گرفته شود.
موارد مصرف: هر دو پسته مغزشده و با پوست، بسیار پرطرفدار هستند. از پسته بلانچشده و بینمک در تهیه دسر، کیک، شیرینی، بستنی، سس، غذاهای برنجی و کوسکوس استفاده میشود. همچنین برای تزیین انواع خوراکی بهکار میرود. خلال پسته را پیش از افزودن به غذا خیس نکنید، زیرا باعث تغییررنگ خلال پسته میشود، فقط کافی است آن را کمی در روغن تفت دهید.
هماهنگی طعم: پسته در کنار مرغ، ماهی، شکلات، وانیل و برنج باسماتی انتخاب مناسبی است.