نخود فرنگی

نخودفرنگی (نخودسبز) (peas)

نخودفرنگی که بومی ترکیه، سوریه و اردن است، دانه یا تخم کروی‌شکل ریزی است که از گیاه نخودفرنگی به‌دست می‌آید. منطقه شمال ایران محل مناسبی برای کشت نخودفرنگی است. برای ثابت‌ماندن رنگ نخودفرنگی، آن را بلانچ کنید. برای آماده‌سازی، پوسته نخودفرنگی را شكافته، نخودفرنگی‌ها را از غلاف سبز آن درآورده (دان کنید)، سپس بشویید و به آبکش منتقل کنید تا آب اضافی آن گرفته شود. نخودفرنگی را می‌توانید به مدت دو روز در یخچال و یا پس از بلانچ‌کردن، در ظرف مخصوص فریزر ریخته، با درج تاریخ و اطلاعات در فریزر نگهداری کنید. هنگام استفاده از نخودفرنگی فریزشده، آن را در آب جوشان بریزید و بلافاصله پس از این‌که آب دوباره به جوش آمد، آن را از روی حرارت بردارید، در آب و یخ ریخته، سپس در آبکش بریزید.

خلاّر را با نخودفرنگی اشتباه نگیرید. خلّار شبیه نخودفرنگی است، با این تفاوت که غلاف آن پهن و کتابی است، زمان پخت آن بیشتر است و رنگ آن پس از پخت تیره می شود. غلاف نخودفرنگی، گرد و لوله‌ای‌شکل است و زمان پخت کمی دارد.

لپه سبز: لپه سبز از پوست‌کندن و دونیم‌شدن نخودفرنگی به‌دست می‌آید. نخودها را پس از خشک‌کردن، روی تخته کار ریخته و وردنه را روی آن‌ها بغلتانید تا پوست آن‌ها جدا شده و دولپه شوند. برای مصرف بهتر است ابتدا لپه را در روغن تفت دهید، سپس آن را با مقداری آب به‌مدت سه ساعت بپزید. این کار موجب می شود لپه پس از پخت، وا نرود و شکل خود را از دست ندهد، اما لپه تفت‌داده‌نشده، سریع‌تر می‌پزد و به‌راحتی شکل ظاهری خود را از دست می‌دهد.

موارد مصرف: از نخودفرنگی برای تهیه خورش نخودفرنگی و به‌عنوان طعم‌دهنده و برای تزیین در سالاد الویه، ماکارونی و مرغ استفاده می‌کنند.

هماهنگی طعم: نخودفرنگی در کنار تره و پیازچه انتخاب مناسبی است.