زیره

زیره شامل سه نوع سبز، سیاه و کوهی است. 

زیره سبز
موارد مصرف: زیره را به‌مقدار کم در غذاهای خود مصرف کنید. برای داشتن بهترین کیفیت، زیره را به‌مقدار موردنیاز پودر کنید. 
در غذاهای اسپانیایی اولیه، زیره را با زعفران یا دارچین مخلوط می‌کردند. زیره امروزه استفاده‌های مختلفی دارد؛ آن را به‌سوسیس، پنیر، ترشی کلم و سایر غذاها می‌افزایند، در آلمان آن را به ترشی کلم، در لبنان به ماهی، در ترکیه به کوفته و در سوریه به سس انار و گردو اضافه می‌کنند. در ایران هم آن را در انواع پلو می‌ریزند. زیره یکی از ترکیبات پودر کاری و گرام‌ماسالا است. 
هماهنگی طعم: زیره در کنار مرغ، گوشت بره، پنیرهای مختلف، بادنجان، لوبیا، نان، پیاز، کلم، عدس، سیب‌زمینی و کدو مناسب است. در ایران مرغوب‌ترین نوع زیره سبز متعلق به‌منطقه آذربایجان، به‌ویژه شهر تبریز است. 

زیره سیاه

این زیره در آسیا، اروپای مرکزی و شمالی کشت می‌شود. رومی‌ها از این ادویه در کنار سبزیجات و ماهی و آشپزهای قرون وسطی از آن برای طعم‌دارکردن سوپ ها و غذاهای حاوی لوبیا و کلم استفاده می‌کردند، همچنین در انگلستان از آن در کیک‌ها، شیرینی‌ها و نان‌ها استفاده می‌شده است. زیره سیاه دارای رایحه‌ای تند و طعمی گرم است. برگ‌های جوان آن نسبت‌به دانه آن، تندی کمتری دارد و از نظر مزه و ظاهر شبیه شبت است. 
موارد مصرف: در اروپای مرکزی از زیره برای طعم‌دار‌کردن نان، شیرینی، کیک، سوپ کلم و خوراک و در آفریقای شمالی برای طعم دار‌کردن غذاهای گیاهی و مخلوط ادویه‌جات استفاده می‌شود. در مراکش و مجارستان نوعی سوپ زیره سنتی با زیره سیاه می‌پزند، همچنین می‌توانید از برگ‌های جوان زیره برای تزیین سالاد و سوپ استفاده کنید.
هماهنگی طعم: در کنار مرغابی، غاز، نان، سیب، کلم، سیب‌زمینی، گوجه‌فرنگی و دیگر سبزیجات ریشه‌ای مناسب است. 

زیره کوهی

قسمت عمده محصول زیره از گیاهی به‌نام زیره کوهی به‌دست می‌آید. از نظر ظاهر، از زیره سیاه باریک تر و از زیره سبز کوچک‌تر است. زیره کوهی بومی منطقه کشمیر و جنوب هند است و بیشتر به‌صورت وحشی رشد می‌کند. زیره پس از تفت‌دادن در روغن، بوی بسیار مطبوعی پیدا میکند.